Η ΑΦΙΣΑ ΕΔΩ

Στις 8 Ιανουαρίου 2024 ξεκίνησε η δίκη των 26 κατηγορουμένων για την υπόθεση της 12χρονης από τον Κολωνό και στις 19 Φεβρουαρίου εκδικάζεται σε δεύτερο βαθμό η υπόθεση trafficking της 19χρονης Ε. από την Ηλιούπολη. Τα δύο κορίτσια βιάζονταν και εκδίδονταν από γνωστά τους πρόσωπα, ενώ στην υπόθεση της Ηλιούπολης την Ε. εξέδιδε και ο πατέρας της.

Στην υπόθεση του Κολωνού

οι 25 κατηγορούμενοι βαραίνονται με τον κατ΄ εξακολούθηση βιασμό ανηλίκου, την πορνογραφία ανηλίκου, την κατ’ επάγγελμα εμπορία ανηλίκου κι επιπλέον το βιασμό της ενώ οι βιαστές της γνώριζαν ότι είναι θύμα εμπορίας και άλλα. Η 26η κατηγορούμενη συνεχίζει και είναι η μητέρα της 12χρονης, η οποία παραμένει προφυλακισμένη παρά το γεγονός ότι το ίδιο το κορίτσι αλλά και τα αδέρφια της φωνάζουν πως είναι αθώα.

η 12χρονη επιζώσα

κακοποιείται συστηματικά από τις ανακριτικές αρχές σε εξαντλητικές ανακρίσεις∙ της απαγορεύεται να συναντά τη μητέρα της∙ τίθεται σε κίνδυνο από την Υπουργό Δόμνα Μιχαηλίδου, όταν μέσα στη βουλή, αυτή αποκαλύπτει τον, υποτίθεται, κρυφό για ευνόητους λόγους τόπο κατοικίας της∙ δέχεται επίθεση με πέτρες από άγνωστο στο σπίτι της, απειλείται η ζωή της και τραυματίζεται∙ βρίσκεται αντιμέτωπη με εκφοβιστική ανάκριση επί τετραώρου σε Α.Τ. ενώ είναι εκείνη που κάνει την καταγγελία∙ Άντρες των ΟΠΚΕ σταματούν με προτεταμένα όπλα το αμάξι που τη μεταφέρει μετά από μια από τις καταθέσεις που δίνει στην Αθήνα∙ φωτογραφίζεται από άτομο με καλυμμένα χαρακτηριστικά, η ίδια δίνει στους μπάτσους τις πινακίδες του αυτοκινήτου του και δεν συμβαίνει τίποτα. Γενικώς τρομοκρατείται. Τρομοκρατείται συνεχόμενα και χωρίς κόστη.

Στην υπόθεση της Ηλιούπολης

το τί συνέβαινε για χρόνια σε βάρος της 19χρονης Ε. γίνεται γνωστό όταν η ίδια, με τη βοήθεια μιας αλληλέγγυας κοπέλας από τη γειτονιά, κατάφερε να δραπετεύσει από το σπίτι-φυλακή στο οποίο κρατούταν. Για την υπόθεση αυτή κατηγορούμενοι από τη μεριά της ήταν ο πατέρας της, ο υποτιθέμενος σύντροφός της Ντάνιελ και ο μπάτσος Δημήτρης Μπουγιούκος, οι οποίοι βίαζαν, κακοποιούσαν ψυχολογικά και σωματικά και εξέδιδαν την Ε. για χρόνια μέσα στα οποία κάθε άρνησή της να υποταχθεί ακολουθούταν με απειλές μέχρι και για τη ζωή της και ξύλο. Στην περίπτωση της Ε. οι δικαστές έχουν ήδη κρίνει αθώο τον πατέρα της και έχουν αφήσει ελεύθερο τον Μπουγιούκο μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσης σε δεύτερο βαθμό.

η επιζώσα Ε.

έχει κληθεί επανειλημμένα να καταθέσει, να καταθέσει απίστευτα λεπτομερειακά τα όσα έχει (επι)βιώσει, να παραστεί σε μέρη που την εκθέτουν σε κίνδυνο∙ έχει λάβει απειλητικά μηνύματα στο κινητό της (ένα από αυτά την ίδια μέρα που ο μπάτσος Μπουγιούκος αφέθηκε ελεύθερος)∙ τη μέρα που δραπέτευσε από το σπίτι φυλακή οι μπάτσοι δε θεώρησαν πως είναι χρήσιμο να ενημερώσουν γιατρούς ώστε να γίνουν οι απαραίτητες εξετάσεις που θα αποδείκνυαν τα όσα η ίδια λέει∙ το πρώτο δικαστήριο επέλεξε να τη διατάξει να βρεθεί μόνη της σε μια δίκη κεκλεισμένων των θυρών απέναντι σε αυτούς που την κακοποιούσαν και την εξέδιδαν ∙ οι δικηγόροι των κατηγορούμενων δεν σταμάτησαν λεπτό να την προσβάλουν. Γενικώς τρομοκρατείται. Τρομοκρατείται συνεχόμενα και χωρίς κόστη.

και η ειρωνική συγκυρία

Στα τέλη του Γενάρη και με 12 χρόνια καθυστέρηση, βγήκε η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, η οποία καταδικάζει το ελληνικό κράτος για τη διαπόμπευση των 12 οροθετικών γυναικών. Το καταδικάζει για παραβίαση ανθρώπινων δικαιωμάτων μέσα από τον εξαναγκασμό των γυναικών σε λήψη αίματος και τη δημοσιοποίηση των στοιχείων τους και το χρεώνει με 70.000 ευρώ τα οποία πρέπει να καταβάλει άμεσα σε 4 από τις 12 γυναίκες οι οποίες προσέφυγαν τελικά στο δικαστήριο. Το 2012 το ελληνικό κράτος, το ΚΕΕΛΠΝΟ και ο τότε υπουργός υγείας Αντρέας Λοβέρδος με τον τότε υπουργό προστασίας του πολίτη Μιχάλη Χρυσοχοΐδη διαπόμπευσαν τις οροθετικές και τις αποκάλεσαν υγειονομική βόμβα, ατάκα που δε σταματήσαμε να ακούμε από τότε να χαρακτηρίζει από φτωχούς μέχρι όσα από εμάς επιλέξαμε να μη «μείνουμε στα σπίτια μας» την περίοδο του covid.

Κι εδώ έρχεται η ειρωνεία. Στα τέλη του Γενάρη, λίγες μέρες μετά την απόφαση του ευρωπαϊκού δικαστηρίου, η 19χρονη Ε. παίρνει ένα χαρτί από την Εισαγγελία Αθηνών, η οποία αποφάσισε να την καλέσει σε δίκη στις 26/02/2024. Στη δίκη αυτή βρίσκεται κατηγορούμενη για το γεγονός ότι εκδιδόταν χωρίς τα απαραίτητα υγειονομικά έγγραφα. Και τα λόγια αρχίζουν να δείχνουν τη φτώχεια τους, όταν το ίδιο το κράτος και η δικαιοσύνη του καλούν σε δίκη για έλλειψη εγγράφων ένα κορίτσι το οποίο βρισκόταν φυλακισμένο και δεν ασκούσε επάγγελμα, αλλά επέζησε από την εξαναγκαστική και συνεχόμενη έκδοσή της, τους βιασμούς και τις κακοποιήσεις.

Ο παραδειγματισμός

Καταλαβαίνουμε καλά πως η 19χρονη δεν κακοποιείται απλά. Γίνεται στόχος εκδίκησης. Η 19χρονη (όπως και η 12χρονη) και η ιστορία της είναι όμοια με πολλών άλλων γυναικών που βρίσκονται κάτω από τα κυκλώματα trafficking, στα οποία ρυθμιστικό και κύριο ρόλο παίζει ο ίδιος ο κρατικός μηχανισμός. Στην υπόθεση της 19χρονης η Εισαγγελία Αθηνών επέλεξε να μην αντιμετωπίσει την Ε. ως επιζώσα trafficking και άρα δεν κατηγόρησε τους εμπλεκόμενους για σωματεμπορία, αλλά για εμπορία ανθρώπου. Κι αυτό μας δείχνει πολλά. Απέδωσε στον μπάτσο Μπουγιούκο και τους υπόλοιπους εμπλεκόμενους τις κατηγορίες που θα μπορούσαν να του επιτρέψουν να μετακυλήσει μέρος της ευθύνης στην ίδια την Ε. Η κατηγορία της εμπορίας ανθρώπου, αντιμετώπισε ουσιαστικά την Ε. ως σεξεργάτρια ανοίγοντας έτσι το δρόμο για να βρεθεί εκδικητικά ξανά στο δικαστήριο, αυτή τη φορά ως κατηγορούμενη. Η εκδίκηση απέναντι στα επιζώντα είναι ένας από τους τρόπους ρύθμισης της ύπαρξης, λειτουργίας και της συνέχειας των κυκλωμάτων αυτών, μια ‘ρύθμιση’ που ορίζει εντέλει το επίπεδο της βίας που δεχόμαστε όλα μας. Οι δύο αυτές υποθέσεις συνδέονται με την υπόθεση της Greek Police Mafia. Η αποκάλυψη γεγονότων που συνδέουν το ελληνικό κράτος με τα κυκλώματα αυτά, συνδέσεις που καλό είναι να μένουν στο σκοτάδι, πλέον βρίσκονται με ένα απλό Google search. Κι αυτός είναι ο λόγος που εκδικούνται τις συγκεκριμένες και τις κάνουν παράδειγμα ώστε να μη μιλήσουν οι επόμενες. Γιατί είναι εύκολο να κάνεις τη φτώχεια έγκλημα, είναι εύκολα αποδείξιμο να πεις πως φταίει η πουτάνα, φταίει το πρεζάκι, φταίει η τρελή κι η άστεγη. Γιατί δεν τους κοστίζει. Γιατί περιθωριοποιεί μαζί με τον καθένα ξεχωριστά και όσα άλλα άτομα ανήκουν στην ταξική και κοινωνική τους ομάδα. Γιατί έτσι δε χρειάζεται να μιλήσει για το ποιοι κάνουν μπίζνες στις πλάτες τους, στις πλάτες μας και άρα ποια είναι τα κέρδη τους. Γι΄ αυτό λέμε πως το επίπεδο της βίας που η Ε., η 12χρονη και τόσες άλλες δέχονται, ορίζει το επίπεδο της βίας που δεχόμαστε όλα. Γιατί ο πάτος δείχνει το μέτρο μας.

Η στάση του κράτους, των μπάτσων και των δικαστών λοιπόν είναι συνεπής και αναμενόμενη. Τρομοκρατούν τις επιζώσες για να συγκαλύψουν κατηγορούμενους.

Με ένα απλό google search

και οι δύο αυτές υποθέσεις συνδέονται. Όχι απλά βάσει της σκληρότητάς τους ή της πατριαρχίας, αλλά μέσα από τις σχέσεις του κράτους με το παρακράτος. Μέσα από την ίδια την υπόθεση της Greek Police Mafia. Αρχικά τα στούντιο στην οδό Κασσάνδρας στον Κεραμεικό, για ένα εκ των οποίων η ανήλικη κατέθεσε ότι οδηγούνταν εκεί από τον Ηλία Μίχο∙ τη «Μαρίνα» που ήταν κατηγορούμενη στη δίκη της Greek Police Mafia ως «ταμίας» και η οποία συνέλλεγε τα χρήματα της «προστασίας» από τα «σπίτια» σε Βοτανικό και Καλλιθέα, με τα χρήματα αυτά να φτάνουν μέσα από τα χέρια του δολοφονηθέντα «αρχιταμία» της οργάνωσης σε υψηλόβαθμους της ΕΛ.ΑΣ.∙ το site γνωριμιών της «Μαρίνας» μέσω του οποίου ο Μπουγιούκος -που μη ξεχνάμε, κι αυτός μπάτσος ήταν- εξέδιδε τη 19χρονη∙ το γιο της «Μαρίνας» -πάλι- και φίλο του Μπουγιούκου, ο οποίος σύμφωνα με την 19χρονη, ήταν βασικός συνεργός του και κατηγορούμενος στην ίδια υπόθεση, που δεν εμφανίστηκε ποτέ στο δικαστήριο και αθωώθηκε. Σε έγγραφο της Υπηρεσίας Εσωτερικών Υποθέσεων αναφέρεται το πραγματικό όνομα της «Μαρίνας» και είναι το ίδιο με τις άλλες δύο υποθέσεις. Η «Μαρίνα» δεν κλήθηκε ποτέ ως μάρτυρας ούτε στην υπόθεση της Ηλιούπολης, ούτε στην υπόθεση του Κολωνού, ούτε βέβαια και περιλαμβάνεται σε κανένα από τα δύο κατηγορητήρια.

Με ένα απλό google search ο Μίχος εμφανίζεται να ποζάρει όχι μόνο με στελέχη της Ν.Δ., αλλά και με τους μπάτσους-φίλους του στο μαγαζί του και στο Α.Τ. Κολωνού. Στο Α.Τ. Κολωνού πήγε η μητέρα της 12χρονης, μόλις πληροφορήθηκε το περιεχόμενο των μηνυμάτων που έστελνε ο Μίχος στην κόρη της, για να τον καταγγείλει και από το οποίο την πρώτη φορά την έδιωξαν, ενώ την επόμενη μέρα την παρέπεμψαν στο αρμόδιο τμήμα της ΓΑΔΑ. Παρόλα αυτά, η σύλληψη του Μίχου έγινε ένα μήνα μετά την καταγγελία και ύστερα από πιέσεις των συνηγόρων, διάστημα αρκετό για να μπορέσει – αν ήθελε – να καταστρέψει οποιοδήποτε στοιχείο αφορούσε την υπόθεση. Όπως το να ξεφορτωθεί συσκευές κινητών τηλεφώνων ή να αφαιρέσει κάμερες από το κατάστημα, όπου κατηγορείται πως βίαζε τη 12χρονη. Η ίδια άλλωστε, έχει καταθέσει πως στο μαγαζί υπήρχαν κάμερες, όμως κατά την έφοδό τους οι μπάτσοι δεν βρήκαν τίποτα τέτοιο.

Το κράτος είναι μαφία

Και ναι, για όλα τα παραπάνω αρκεί ένα απλό google search, γιατί στην πραγματικότητα τίποτα δεν είναι και τόσο κρυφό. Γιατί εδώ και δεκαετίες, από τις επιχειρήσεις στα σύνορα, μέχρι τα κυκλώματα τράφικινγκ, κράτος και παρακράτος κάνουν βρώμικες δουλειές με πολλά κέρδη κι εκμετάλλευση πάνω στα σώματα και στις ζωές. Ξέρουμε ότι το κράτος είναι το κράτος των αφεντικών, ΟΛΩΝ των αφεντικών. Και από αυτά δεν θα μπορούσαν να λείπουν όσα εμπλέκονται με το οργανωμένο έγκλημα. Έτσι, παρόλο που το κράτος επιδιώκει να παρουσιάζεται ως εγγυητής και ρυθμιστής της νομιμότητας μέσω των διάφορων θεσμών του, λειτουργεί ταυτόχρονα και ως οργανωτής της παρανομίας και του εγκλήματος. Τα δύο μέρη μοιράζονται όλο και περισσότερο τα ίδια εμπλεκόμενα πρόσωπα, τόσο που πια δεν κρύβεται: Το κράτος είναι παρακράτος, το κράτος είναι μαφία. Και δίπλα τους τα μήντια στήνουν το γνωστό παιχνίδι της τρομοκράτησής μας με στόχο να μας πείσουν να κάτσουμε καλά, αν θέλουμε να μείνουμε ασφαλείς γιατί εκεί έξω υπάρχουν τέρατα. Υπάρχουν Μίχοι, υπάρχει ό,τι σκατά μπορείς να φανταστείς, γι΄ αυτό καλά είσαι και πες κι ευχαριστώ. Ντύσου καλά και κυκλοφόρα σεμνά και γάμα το ότι επιβιώνεις με τα βασικά ενώ δουλεύεις δωδεκάωρα.
Οι αθωώσεις βιαστών, οι επιθέσεις και απειλές μπάτσων και νταβατζίδων ή μπάτσων/νταβατζίδων μας εξοργίζουν, όχι γιατί περιμέναμε μια πιο δίκαιη δικαιοσύνη, μια πιο ανθρώπινη κρατική πολιτική. Όχι γιατί οι ποινές των δικαστηρίων τους μορφώνουν ή αποτρέπουν τους επόμενους. Αλλά γιατί ένα μάθαμε: Η εξουσία στις διάφορες θεσμικές της εκδοχές έρχεται να οργανώσει την ένταση της βίας στις ζωές και στα σώματά μας.

Και είναι βία ταξική, έμφυλη και φυλετική.

Όμως εμείς θυμίζουμε ότι είμαστε εκεί έξω και είμαστε πολλές και δεν τους φοβόμαστε.
Επιμένουμε με λύσσα η μία δίπλα στο άλλο και δε σκοπεύουμε να αφήσουμε κανένα μόνο.
Κάτω τα ξερά σας από τη 19χρονη στην Ηλιούπολη, τη 12χρονη στον Κολωνό και όλα τα επιζώσαντα.
Είμαστε στο πλευρό τους. Και αυτό δεν το βρίσκεις με ένα απλό Google search. Ό,τι κι αν αυτό σημαίνει.

ΟΛΕΣ ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΙΣΗ ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΗΣ 12ΧΡΟΝΗΣ.

ΟΛΕΣ ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΣΤΟ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΟΥ ΞΕΚΙΝΑ ΣΤΙΣ 19/2/2024 ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΗΣ 19ΧΡΟΝΗΣ.

ΣΤΙΣ 26/2/2024 ΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ ΔΙΠΛΑ ΣΤΗ 19ΧΡΟΝΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΙΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΠΟΥ ΤΗΣ ΑΠΟΔΙΔΕΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ.

Salome, Women’s Collective 619, Fem Komunite, Antifa Sisterhood, Maleficia και συντρόφισσες

https://femkomunite.espivblogs.net/2024/02/17/to-kratos-einai-mafia-diasyllogiko-keimeno-allileggyis-sti-12chroni-kai-ti-19chroni/

 η αφίσα εδώ

https://anokatopatision.espivblogs.net/

ΟΤΑΝ ΛΕΜΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΦΕΥΓΟΥΜΕ, ΤΟ ΕΝΝΟΟΥΜΕ.

Σήμερα Σάββατο 9/12, με πείσμα χαμόγελα κι αυτοπεποίθηση κάνουμε ξανά πράξη τα συνθήματα μας και παίρνουμε τις ζωές μας πίσω. Δεκάδες συντρόφια μπαίνουμε ξανά στον κήπο που μεγαλώνουμε και μαθαίνουμε να ζούμε. Ανοίγουμε ξανά το στέκι μας και το υπερασπιζόμαστε για να μπορέσει να υποδεχθεί άλλες τόσες γενιές. Ανάβουμε τον φούρνο και τη σόμπα κι αφήνουμε τη φωτιά μας να ταξιδέψει, στέλνοντας το δικό μας σινιάλο αντίστασης στο μαχόμενο κίνημα των καταλήψεων. Ανεβαίνουμε στις ταράτσες του στεκιού και χαιρετάμε με τις γροθιές μας τον ουρανό, στέλνουμε τα φιλιά μας σε όλο τον κόσμο που επιμένει κι αγωνίζεται.

Σπάμε τον φόβο και παίρνουμε δικαιωματικά ότι μας ανήκει. Παρότι δεν είμαστε γενικά και αόριστα υπέρ των δικαιωμάτων, για μας δικαίωμα είναι να παλεύουμε και να παίρνουμε πίσω – κόντρα στους νόμους – ότι είναι δικό μας. Ότι έχουμε φτιάξει με τα χέρια και το μυαλό μας. Ότι είναι πεθαμένο και περιμένει να ζήσει μέσα από το χρήμα όπως τα χιλιάδες άδεια σπίτια της πόλης. Εμείς επιλέγουμε να δίνουμε ζωή στην νεκρή ιδιοκτησία. Ζωντανεύουμε τα άδεια σπίτια όπως η ζωγράφος το κενό καμβά. Τους δίνουμε αξία, όχι για το κέρδος και τα μεσιτικά, όχι για τη βιομηχανία του τουρισμού. Τους δίνουμε αξία κοινωνική, γεμίζοντάς τα με φαντασία κι ουσιώδες περιεχόμενο. Αρχίζουν έτσι να καλύπτουν και να δημιουργούν ανάγκες κι επιθυμίες συλλογικές χωρίς να ζητάνε αντάλλαγμα. Γίνονται εργαστήρια κατασκευής συλλογικών σχέσεων αγώνα, φροντίδας και πρόνοιας πέρα από την οικογένεια, τη θρησκεία, το κράτος και τις μη κυβερνητικές οργανώσεις. Γίνονται εργαστήρια κατασκευής οραμάτων για κόσμους χωρίς σφαγές και σύνορα, χωρίς θεούς κι αφέντες.

Ένα τέτοιο εργαστήριο είναι και το στέκι μας, στην Νάξου 75 & Κρασσά στην Κολιάτσου των Πατησίων. 27 χρόνια εργαστήρι ανατρεπτικών προθέσεων, λόγου και δράσεων ενάντια στην εκμετάλλευση, την καταπίεση και την αδικία. 27 χρόνια χώρος απελευθερωμένος κι ανοιχτός στη γειτονιά: στους ονειροπόλους, τους αποκλεισμένους και τους κατατρεγμένους προλεταρίους, τις πάνκισες, τους φτωχοδιάβολους και το αληταριάτο, τις θεατρίνες, τις ρεμπέτισσες και τους ποιητές, τα φρικιά, τα διαφορετικά, τα ασυμβίβαστα μυαλά και τις ανυπότακτες καρδιές, τα εξαρτημένα άτομα, τις μάγισσες και τους δαιμονισμένους, τις ηλικιωμένες, τα γυμνασιόπαιδα και τα πιτσιρίκια. 27 χρόνια κόντρα σε μια σκατοκοινωνία όπου ο βίαιος θάνατος από τις σφαίρες ρατσιστών και ένστολων, τα push backs και τα “ναυάγια” στα σύνορα, τις γυναικοκτονίες, τους πνιγμούς στα λιμάνια, τις πτώσεις στις σκαλωσιές, γίνεται φυσική καθημερινότητα στις συνειδήσεις κι ακόμα ένα βιντεάκι στα κινητά των παιδιών. 27 χρόνια μαθαίνουμε τα κατατόπια της συλλογικής ζωής και ξανά-διασχίζουμε τα μονοπάτια του αγώνα ενάντια σε κάθε εξουσία.

27 χρόνια βγάζουμε τη γλώσσα στον κόσμο της ιδιοκτησίας και επιμένουμε -είμαστε εδώ όσες φορές χρειαστεί κι από την αρχή. Εδώ που πήγαμε σχολείο, που έχουμε φίλες/α/ους, που δουλεύουμε, κατοικούμε. Εδώ που αγαπηθήκαμε με τους φτωχούς γείτονες μας και μισήσαμε την βία των πλουσίων. Παραμένουμε και αγωνιζόμαστε για όσα μας έχουν κλέψει. Δεν θα μας διώξουν οι γόνοι καριεριστών & πολιτικών που ζουν στο Κολωνάκι. Δεν θα μας διώξουν οι επίδοξοι ιδιοκτήτες/κληρονόμοι της οικογένειας Παπαοικονόμου, οι τσιφλικάδες της περιοχής που μένουν στα βόρεια Προάστια, με τα δεκάδες ακίνητα στα Πατήσια και σε νησιά. Τους ξεκαθαρίζουμε ότι θα δυσκολευτούν πολύ να μας ξηλώσουν. Είμαστε παντού στη γειτονιά. Θα στριφογυρνάμε με επιμονή γύρω από το τεράστιο κυπαρίσσι της αυλής του στεκιού.

27 χρόνια Κατάληψη
27 χρόνια άνω κάτω η Πατησίων
27 χρόνια στον δρόμο του Αγώνα

ΔΕΝ ΦΕΥΓΟΥΜΕ
ΤΑ ΠΟΥΛΙΑ ΓΥΡΝΑΝΕ ΠΑΝΤΑ ΠΙΣΩ ΣΤΙΣ ΦΩΛΙΕΣ ΤΟΥΣ.

Αυτοδιαχειριζόμενο στέκι άνω-κάτω Πατησίων
Κατάληψη Νάξου 75 & Κρασσά

Το μπροσουράκι αυτό συντάχθηκε και τυπώθηκε τον Οκτώβρη του 2023 σε 1000 αντίτυπα με αφορμή τις εκκενώσεις των καταλήψεων  Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Άνω Κάτω Πατησίων , Κατειλημμένο Κοινωνικό κέντρο Ζιζάνια, Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πολυτεχνείου,  Στέκι της αναρχικής κουηρ Συλλογικότητας Καλιαρντά , Κατάληψη Ευαγγελισμός στο Ηράκλειο Κρήτης.

η μπροσούρα εδώ

https://anokatopatision.espivblogs.net/

https://anokatopatision.espivblogs.net/?p=2561

ΔΕΝ ΦΕΥΓΟΥΜΕ – ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΜΕ ΕΔΩ!

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΚΕΝΩΣΗ ΤΟΥ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟΥ ΣΤΕΚΙΟΥ ΑΝΩ-ΚΑΤΩ ΠΑΤΗΣΙΩΝ

Τα ξημερώματα της Παρασκευής 25/8, κράτος και ιδιοκτήτες εκκένωσαν το αυτό οδιαχειριζόμενο στέκι Άνω-Κάτω Πατησίων (Νάξου 75 & Κρασσά)  και το κοινό ό κέντρο «Ζιζάνια» (Φυλής & Φερρών). Μετά από 27 χρόνια λειτουργίας και αδιάλειπτης πολιτικής παρουσίας στα Πα τήσια, εκκένωσαν το στέκι μας, το στέκι της γειτονιάς, την αυλή της Νάξ ου με το τεράστιο κυπαρίσσι. Γκρέμισαν την πόρτα για να την χτίσουν με τσιμεντόλιθους και μας πέταξαν έξω, λες κι ο χώρος τους ανήκει. ΟΧΙ, ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΣΤΗ ΓΩΝΙΑ ΝΑΞΟΥ ΚΑΙ ΚΡΑΣΣΑ δεν ανήκει στους ιδιοκτήτες που είχαν παραταθεί πάνω από τέσσερις δεκαετίες. και 30 χρόνια ανήκει σε όσους το φρόντιζαν και το χρησιμοποιούσαν.  Ανήκει στο κίνημα και στη γειτονιά!

Η μεγάλη αυλή της γειτονιάς

Το σπίτι ήταν ένα από τα εκατοντάδες άδεια που εγκαταλείπονται και σαπίζουν.  Καταλήφθηκε το 1996 και ανοίχθηκε για να του δώσουμε ξανά ζωή. Από τότε στεγάζει αντιεξουσιαστικές ομάδες, φεμινιστικές συνελεύσεις, δομές αλληλοβοήθειας (διανομή φαγητού και συλλογική κουζίνα), αυτομόρφωσης (δανειστική βιβλιοθήκη), θεατρική ομάδα και διοργανώνει βιβλιοπαρουσιάσεις, εκδηλώσεις, προβολές ταινιών και θεατρικές παραστάσεις. ΌΛΑ ΑΥΤΑ ΧΩΡΙΣ ΑΝΤΙΤΙΜΟ, ΑΝΤΙΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΜΕ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΣΥΝΕΙΣ ΦΟΡΑ.

Το στέκι είναι ανοιχτό στη γειτονιά και αποτελεί σημείο συνάντησης, π ολιτικής ζύμωσης, εργαστήρι αμφισβήτησης των σχέσεων, των σκέψεων και τ ων δράσεων ανθρώπων απέναντι στον καπιταλιστικό κόσμο. Ανοιχτό σε όποιον δεν χωράει στις καταπιεστικές νόρμες της οικογένειας, στα πρότυπα της πατριαρχίας και της εθνικιστικής πατριδολατρείας. Ένα πραγματικό άσυλο ελευθερίας για τους “τρελούς” αυτού του κόσμου και ένα καταφύγιο ενάντια στη φτώχεια και τη μοναξιά. Γιατί αυτό είναι οι καταλήψεις:  χώροι στους οποίους καταφεύγουμε γιατί θέλουμε να ζούμε ελεύθερα και συλλογικά. Στις καταλήψεις υπάρχουμε μακριά από ιδιοκτήτες και συμφέροντα, συσχετίζουμε ισότιμα​​​​​πέρα από φυλετικούς, έμφυλους διαχωρισμούς, μπορούμε να είμαστε αυτοί ή εαυτοί μας, να μοιραζόμαστε τα ζόρια μας, να ξεφεύγουμε από τη μιζέρια που μας επιβάλλουν. Οι καταλήψεις και τα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα αποτελούν κομμάτι των κοι νωνικών και ταξικών αγώνων. ΕΙΝΑΙ ΧΩΡΟΙ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΣΕΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ.

Μας θέλουν έξω…

Μας Βγάλαν από το σπίτι γιατί ενοχλήσαμε. Γιατί οργανωθήκαμε ενάντια στην ακρίβεια και τα υπέρογκα νοίκια που μας διώχνουν από τη γειτονιά. Ενάντια στο ρατσισμό και τους φασίστες, τις μαζικές δολοφονίες μεταναστών/τριών, ενάντια στην απαξίωση της ζωής μας. Ενάντια στη σεξιστική, ομοφοβική, τρανσφοβική βία, στην κακοποίηση πίσω από τις κλειστές πόρτες, στις γυναικοκτονίες. Ενάντια στα εργασιακά μεσαίωνα, στα μεροκάματα/μισθούς πείνας, στις αυθαιρεσίες και στα αισχροκέρδεια των αφεντικών. Ενάντια στην εμπορευματική κουλτούρα του θεάματος και την αισθητική τους μυρωδιά. Ενοχλήσαμε γιατί οργανωθήκαμε κόντρα στην κατάπαυση του δημόσιου χωριού  από τα μαγαζιά, στον εξευγενισμό και την τουριστική οργάνωση των Πατησίων και της Κυψέλης. . Ενοχλήσαμε και θα συνεχίσουμε να ενοχλούμε γιατί σταθήκαμε κόντρα στα σχέδιά του Κ. Μπακογιάννη στο πάρκο Δρακόπουλου και την ανάπλαση των περιφράξεων, της αστυνομοκρατίας και των κομμένων δέντρων.

Θα μείνουμε εδώ!

Εμείς εδώ θα μείνουμε, εδώ που πήγαμε σχολείο, που έχουμε φίλους/ες/α, εδ ώ που δουλεύουμε και κατοικούμε, που ερωτευτήκαμε, που συλλογικοποιούμαστε και αγωνιζόμαστε. Εδώ που αγαπήσαμε τους φτωχούς γείτονές μας και μισήσαμε τη βία των πλουσίων ων. Εμείς εδώ θα μείνουμε, να διεκδικήσουμε όσα έχουμε κλέψει. Δεν θα μας διώξουν αυτοί που μένουν στα βόρεια προάστια. Δεν θα μας διώξει ο γόνος – καριερίστας Μπακογιάννης που ζει στο Κολωνάκι.

Οι ιδέες και οι σχέσεις μας δεν εκκενώνονται

Αλληλεγγύη στα Ζιζάνια και αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πολυτεχνείου

https://anokatopatision.espivblogs.net/?p=2521

εδώ η μπροσούρα για τις υποθέσεις